Facebook link
Jesteś tutaj:
Powrót

Zamek na Mirowie Książ Wielki

Zamek na Mirowie Książ Wielki

Widok z góry na okazały, murowany zamek, trzykondygnacyjny po bokach z dachem spadzistym i po środku prostokątny z płaskim dachem i czterema na końcach wieżami. Wkoło betonowa aleja. Wokół zamku lasy. W tle kilka zabudowań pomiędzy drzewami, łąki i niewielkie wzniesienia pod bezchmurnym niebem.

ul. Witosa 10, 32-210 Książ Wielki Region turystyczny: Kraków i okolice

tel. +48 413838010
Zamek to rezydencja Myszkowskich zbudowana w XVI wieku, częściowo nadbudowana w XIX wieku. To wczesny przykład założenia palazzo in fortezza, łączącego funkcje rezydencjalne i obronne oraz wybitny przykład manierystycznego zespołu autorstwa Santi Gucciego.

Renesansowy pałac powstał w latach 1585–1595 z inicjatywy biskupa krakowskiego Piotra Myszkowskiego, przyjaciela Jana Kochanowskiego, oraz jego bratanka starosty chęcińskiego Piotra Myszkowskiego. Budowę prowadzono według planów królewskiego architekta Santi Gucciego z Florencji. Na początku XVIII wieku zamek przeszedł w ręce rodu Wielopolskich. W 1809 roku zdewastowały obiekt dla hrabiego Franciszka Wielopolskiego przebudował architekt Józef Lebroni, który usunął renesansowe szczyty i nadał zamkowi barokowy charakter. W latach 1841–1846 dla Aleksandra Wielopolskiego, centralny ryzalit zamku architekt Karol Kremer nadbudował o trzecie, neogotyckie piętro, według projektu Friedricha Augusta Stülera.

Pałac zajmuje płaski taras na wzniesieniu ujęty murami oporowymi, z parą narożnych bastionów. Na tarasie znajduje się górny dziedziniec z dwoma parterowymi pawilonami z kaplicą i biblioteką, zbudowanymi na planie prostokąta, z loggiami kolumnowo-arkadowymi. Za tarasem był dziedziniec dolny, z którego droga dojazdowa prowadziła do bramy. Zbocze wzgórza opadające w kierunku miasta zajmował tarasowy ogród geometryczny. Pałac zbudowano na planie prostokąta z ryzalitami bocznymi mieszczącymi klatki schodowe. Budynek ma trzy kondygnacje i centralny ryzalit podwyższony o czwartą kondygnację. Gzymsy oddzielają dwie dolne, boniowane kondygnacje od górnych gładkich. Trzecią kondygnację wieńczy gzyms, ryzality wschodni i zachodni kończą narożne wieżyczki krenelażowe, a północny i południowy późnobarokowe szczyty

Zamek omijały silne działania wojenne, a przebudowy nie wpływały znacząco na jego wygląd. Zachowało się wiele renesansowych detali architektonicznych. Z systemu obronnego przetrwała kurtyna ze strzelnicami i pozostałościami bastionu. Pałac położony na wzgórzu otacza starodrzew.

Po zniszczeniach drugiej wojny światowej, w 1949 roku zamek odremontowano na szkołę. Obecnie mieści Stowarzyszenie Mirów prowadzące Zespół Niepublicznych Szkół i Placówek Oświatowych.


Powiązane treści