Kiedy po zamachu w Sarajewie w 1914 roku rozpoczęła się I wojna światowa, we wszystkich krajach w niej uczestniczących powstały służby lotnicze. Nieliczne samoloty, jakimi wówczas dysponowano, nie były maszynami bojowymi. Powstałe jeszcze w czasach pionierskich nie posiadały wyposażenia odpowiedniego ani do działań zaczepnych ani obronnych.

Pierwowzór samolotu LVG B.II został opracowany w 1912 roku przez zatrudnionego wcześniej we francuskich zakładach Nieuport inż. Franza Schneidera. Ten szwajcarski konstruktor z chwilą przejścia do powstałej w 1911 roku berlińskiej fabryki Luft-Verkehrs-Gesellschaft zaprojektował dwupłatowiec z chłodzonym cieczą silnikiem i śmigłem ciągnącym. Był to początek linii konstrukcyjnej dwupłatowców produkowanych w latach 1912-1914. Samoloty te początkowo oznaczane były jako dwupłaty LVG Systemu Schneider – prototyp z 1912 roku. Następnymi konstrukcjami tej wytwórni były LVG B budowany w latach 1912-1913, LVG B.I produkowany w okresie 1913–1914 oraz powstały w roku 1914 LVG B.II. Samoloty te charakteryzowały się statecznością i solidną konstrukcją.

Płatowiec LVG B.II był pierwszym budowanym w większej ilości typem LVG. Łącznie wyprodukowano 96 egzemplarzy: 7 w 1912 roku oraz 89 w roku następnym. Cała produkcja została przekazana na potrzeby szkół lotniczych.

W początkowym okresie wojny samoloty LVG B.II z powodzeniem pełniły także służbę wywiadowczą. Pomimo trwałości, dość szybko zostały wyparte z jednostek frontowych przez maszyny nowocześniejsze.

Wersję oznaczoną jako B.IIa budowano nie tylko w macierzystych zakładach LVG, lecz także w firmie Schütte-Lanz oraz w monachijskich warsztatach Otto. Pod koniec 1917 roku powstało rozwinięcie tego typu – LVG B.III.

W Polsce po odzyskaniu niepodległości był tylko jeden LVG B.II, nosił on numer 47. Samolot ten wylądował w dniu 19 czerwca 1919 roku w okolicy Rogoźna. Uszkodzony płatowiec został stamtąd przetransportowany na tyły – remontu maszyny nie podjęto./p>

Prezentowany egzemplarz pochodzi z serii z roku 1917 i nosi numer fabryczny 350/17. Wyprodukowany w zakładach Luftfarzeugbau Schutte-Lanz w 1917 roku, zachował się łącznie ze skrzydłami, które prawdopodobnie pochodzą z wersji B.II z 1914 roku. Jest on jedynym na świecie zachowanym płatowcem tego typu. W trakcie dotychczasowych prac restauratorskich scalono konstrukcję wewnętrzną kadłuba, uzupełniono oryginalne pokrycie sklejkowe oraz usterzenie poziome i pionowe.

Dane techniczne: